W Niemczech występuje VI klas (grup) podatkowych. Przyporządkowanie podatnika do danej grupy zależy w szczególności od jego stanu cywilnego, liczby posiadanych dzieci, ilości stosunków pracy a także klasy podatkowej małżonka.
Przyporządkowanie do danej grupy decyduje o wysokości podatku potrąconego przez pracodawcę, wpływa zatem na wysokość tzw. wynagrodzenia „na rękę”.
Klasy podatkowe I/II i VI dotyczą osób stanu wolnego, zaś III/V dotyczą małżonków. W przypadku gdy oboje prowadzą wspólne gospodarstwo domowe mogą wybierać między następującymi wariantami: III/V oraz IV/IV. Pierwszy wariant jest wybierany, gdy zarobki małżonków różnią się w znaczny sposób. Z kolei wariant klas IV/IV przewidziano dla osób o zbliżonych dochodach.
Od 2010 r. małżonkowie mogą wybrać wariant III/IV z tzw. czynnikiem (Faktorverfahren). To rozwiązanie proponuje rozdzielenie na oboje małżonków taryfę ich wspólnego opodatkowania (Splittingverfahren).
Wybór grupy może mieć wpływ na kwotę potrącanego podatku oraz na wysokość innych świadczeń np. Elterngeld lub Krankengeld.
W Niemczech wyróżnia się następujące klasy podatkowe:
I – dla osób stanu wolnego, rozwiedzionych oraz osób pozostających w separacji. Ponadto to tej klasy zaliczymy osoby owdowiałe, gdy nie spełniają kryteriów przewidzianych dla klasy III lub IV oraz nie przysługuje im ulga Haushaltsfreibetrag.
II – dla osób stanu wolnego, wychowujących samotnie dziecko, którzy korzystają z ulgi Haushaltsfreibetrag. Osoby te otrzymują świadczenie rodzinne (Kindergeld), zasiłek opiekuńczy lub korzystają z ulgi na dziecko (Kinderfreibetrag).
III – do grupy zalicza się osoby pozostające w związku małżeńskim, których współmałżonek:
IV– dla małżonków, którzy uzyskują jednocześnie dochody z pracy. Małżonkowie muszą mieszkać w Niemczech, nie pozostawać w separacji oraz być opodatkowani na zasadach przewidzianych dla rezydentów RFN.
V- do tej klasy kwalifikuje się jeden z małżonków w sytuacji, gdy współmałżonek w trakcie roku podatkowego był w III klasie podatkowej.
VI –dla osób, które uzyskują wynagrodzenie z kilku źródeł zatrudnienia.
Najwyższy podatek płacą pracownicy w VI grupie, gdyż klasa ta zasadniczo nie przewiduje ulg podatkowych, następnie osoby z I klasy podatkowej, która zakłada, że pracownik ma prawo jedynie do kwoty wolnej od podatku. Najkorzystniejszą grupą jest klasa III, niemniej gdy w rozliczeniu rocznym okaże się, że pracownik nie miał do niej prawa, urząd zobowiąże go do zwrotu różnicy podatku.
Paweł Jackowski / doradca podatkowy
